Ավանդաբար, այս օրը ընկնում է հունվարի վերջին երեքշաբթի օրը և համարվում է Եվրոպայի ամենամեծ կրակի փառատոնը և աշխարհում եզակի փառատոներից մեկը: Uphellio-ն կրակի փառատոն է Շոտլանդիայում, որտեղ շոտլանդացիները հիշում են իրենց նախնիներին: Հազարավոր զբոսաշրջիկներ գալիս են այնտեղ՝ տեսնելու կրակով վտանգավոր հնարքներ, այրվող նավեր և հագնվում են որպես վտանգավոր և սպառնալից վիկինգներ:

Հին ժամանակներում Շոտլանդիայի կղզիները, Նապոլեոնյան պատերազմներից հետո, դարձան ապաստան պատերազմից հետո վերադարձող զինվորների և նավաստիների համար։ Ճակատամարտից հետո ուրախանալու ժամանակ էր։ Ուստի այս վայրը լցված էր բարձր աղմուկով, շատ էր խմելու, զվարճանալու և տարատեսակ բավականին վտանգավոր զվարճությունները։ Դրանցից մեկը «խեժ լցնել»՝ մեծ տակառները խեժ էին լցնում ու վառում։ Բայց այն բանից հետո, երբ շատ փայտե տներ այրվեցին այս տակառների պատճառով, և մարդիկ այրվեցին, նրանք որոշեցին տոնը փոխել փառատոնի և ջահերով երթի։ Aphellio-ի առաջին պաշտոնական տոնակատարությունը տեղի է ունեցել 1880 թվականին և շարունակվում է մինչ օրս ամեն տարի:

Հասնելով այնտեղ՝ կարելի է նկատել շոտլանդացիների հսկայական բազմություն, ովքեր հիշում են իրենց վիկինգ նախնիներին։ Կոստյումներով խնջույքներ, շքերթ, որը բաղկացած է ամբողջությամբ ռազմիկներից, ովքեր կրակով վտանգավոր հնարքներ են անում, և որ ամենակարևորն է, վառում են վիկինգների նավերը՝ հարգանքի տուրք մատուցելով իրենց նախնիներին։ Նրանք կրում են ազգային տարազներ և ըմբիշների ատրիբուտներ՝ կացիններ, երկար մորուքներ, վանդակավոր հագուստ, շոտլանդական կիսաշրջազգեստ, նվագախումբ՝ շոտլանդացիների գլխավոր գործիքով՝ պարկապզուկով։ Զբոսաշրջիկները կարող են նաև փորձել խաղալ կրակի հետ, նվագել գործիքներ և համտեսել ազգային շոտլանդական գարեջուրը, որը ստեղծված է միայն փառատոնի համար։ Առնվազն 6 հազար մարդ գալիս է այս օրը՝ ծանոթանալու Շոտլանդիայի մշակույթին։ Փառատոնի հյուրերին կզարմացնեն ծանր սաղավարտներով մարտիկները, որոնք ծածկում են իրենց ամբողջ դեմքը, ամուր երկաթե զրահներով, հսկայական վահաններով և սուր կացիններով: Նրանք քայլում են ուղիղ կեցվածքով և գոռում գլխավոր ճանապարհով՝ իրենց հետ տանելով մեծ քանակությամբ ջահեր։ Վերջում, երբ փառատոնը մոտենում է ավարտին, հազարավոր վիկինգներ կրակով ձեռնափայտեր են նետում ճաշարան։ Ամբողջ երթի ընթացքում նրանք գոռում են, երգում ժողովրդական երգեր իրենց լեզվով, և այս ամենը շարունակվում է այնքան ժամանակ, մինչև նավն ամբողջությամբ այրվի, և փառատոնի վերջին կրակը մարվի։

Թարգմանված է նշված կայքից